سوره ابراهیم در مکه نازل شده و مکی است. این سوره ۵۲ آیه دارد و پس از سورهٔ نوح در مکّه نازل شده است، البته آیههای ۲۸ و ۲۹ آن در مورد کشتهشدگان بدر است و در مدینه نازل شدهاست. در این سوره مطالبی دربارهٔ رسالت انبیا و موعظهها و بشارتها و دعاهای ابراهیم مطرح شدهاست. این سوره به دلیل بیان مطالبی دربارهٔ ابراهیم سوره ابراهیم نامیده شده و مانند سورههای قبلش یونس، هود، یوسف با «الر» آغاز شدهاست. اولین آیه این سورهها دربارهٔ اوصاف قرآن است. (محسن قرائتی)
سوره ابراهیم
سوره ابراهیم، چهاردهمین سوره و از سورههای مکی قرآن که در جزء سیزدهم جای گرفته است و ۵۲ آیه دارد. این سوره به لحاظ حجمی جزو سورههای مَثانی و کمی بیشتر از یک حِزب است. سوره ابراهیم با حروف مُقَطَّعه (الر) آغاز میشود. چون در این سوره نام، داستان و دعاهای حضرت ابراهیم آمده است، ابراهیم نام گرفته است. موضوع اصلی سورهٔ ابراهیم توحید، توصیف قیامت، داستان حضرت ابراهیم و ساختن کعبه به دست اوست. در این سوره همچنین به داستان موسی و قوم بنی اسرائیل و حضرت نوح و قوم عاد و ثمود پرداخته شده است. آیه هفتم سوره ابراهیم از آیات مشهور این سوره است که میگوید شکر نعمتهای خدا، باعث افزون شدن آنها و کفران آنها موجب عذاب الهی است. در روایات آمده است هر کس سوره ابراهیم و حجر را در دو رکعت نماز در روز جمعه بخواند، از فقر و دیوانگی و بلا در امان خواهد بود.
به این مطلب رای دهید. 00
لینک کوتاه شده