سوره اَنعام
سوره اَنعام ششمین سوره و از سورههای مکی قرآن است که در جزء هفتم و هشتم جای دارد و دارای ۱۶۵ آیه است. علت نامگذاری این سوره به نام «اَنعام»، (به معنای چهارپایان) سخن گفتن از چهارپایان در پانزده آیه آن است. از نظر حجم، جزو سورههای سَبعُ طِوال (سورههای طولانی) است و بیش از یک جزء قرآن را دربرمیگیرد. سوره انعام جزو سورههای جمعیُ النزول است؛ چراکه بنابر روایات، تمام آیات این سوره یکجا بر پیامبر(ص) نازل شده است. همچنین از آن رو که با حمد خداوند آغاز میشود، جزو سورههای حامدات است. محور اصلی سوره انعام، اصول عقاید دین، یعنی توحید، نبوت و معاد است. در این سوره احتجاج و گفتگوی حضرت ابراهیم با کافران درباره پرستش ستارگان و خورشید آمده است. آیه ۲۰ درباره شناخت ویژگیهای پیامبر(ص) توسط اهل کتاب و آیه وزر (۱۶۴) از آیات مشهور سوره انعام است. برخی از آیات سوره انعام از جمله حرامبودن قتل و دشنامدادن به کافر و دروغبستن به خدا و پیامبر(ص) و خوردن از گوشت حیوانی که با ذکر نام خدا ذبح نشده است، از آیات الاحکام این سوره شمرده شده است. بنابر برخی روایات، این سوره همراه با هفتاد هزار فرشتهٔ تسبیحگوی و به صورت یکجا بر پیامبر(ص) نازل شده است و هرکس آن را قرائت کند، آن فرشتگان تا روز قیامت برای او تسبیح میگویند. جلسه ختم انعام از جلسات مردمی در ایران است که در آن سوره انعام با هدف برآوردن شدن حاجات قرائت میشود.
به این مطلب رای دهید.
00
لینک کوتاه شده