ترجمه جدولی قرآن : آموزش مفاهیم و ترجمه قرآن کریم | سوره توبه - گلزار نور

سوره توبه

سوره توبه یا برائت نهمین سوره و از سوره‌های مدنی قرآن است که در جزء دهم و یازدهم قرآن جای دارد و ۱۲۹ آیه دارد. این سوره را به این دلیل توبه نامیده‌اند که آیات بسیاری از آن درباره توبه سخن می‌گوید و واژه برائت (بیزاری) از آیه اول آن گرفته شده است. برای این سوره چندین نام (تا ۱۴ نام) برشمرده‌اند که در میان آنها دو نام مشهورترند: برائت و توبه. دیگر نام‌های سوره برائت: فاضِحَه‌ (رسواکننده)، مُخزیه (خوارکننده)، مبعثره (کاونده)، حافره (آشکارکننده)، منقره (افشاکننده)، مشرّده (پراکنده‌کننده) و منکله (عذاب‌کننده). سوره توبه بدون «‌بسم الله الرحمن الرحیم‌» آغاز می‌شود و به مسلمانان دستور می‌دهد با مشرکان قطع ارتباط کنند و به پیامبر(ص) دستور می‌دهد برای مشرکان طلب آمرزش نکند. در این سوره همچنین درباره جهاد با کفار و مشرکان و مسئله زکات سخن گفته شده است. در روایات آمده است پیامبر(ص) ابلاغ این سوره به مشرکان را ابتدا به ابوبکر سپرد و سپس از او ستاند و به امام علی(ع) واگذار کرد. از آیات مشهور سوره توبه، آیه لاتحزن، آیه صادقین، آیه اذن و آیه نفر است. در سوره توبه همچنین به واقعه مسجد ضرار، غزوه حنین و سرپیچی برخی از جنگ تبوک اشاره شده است. در روایات آمده است اگر کسی سوره انفال و توبه را در هر ماه قرائت کند، هرگز نفاق وارد قلب او نمی‌شود و از شيعيان امام علی(ع) خواهد بود.