سوره روم
سوره روم سیامین سوره و از سورههای مکی قرآن است که در جزء ۲۱ جای دارد. سوره روم شانزدهمین سورهای است که با حروف مقطعه آغاز شده و دارای ۶۰ آیه است و از نظر حجم از سورههای مثانی و در حدود یک حزب قرآن است. علت نامگذاری این سوره به نام «روم» در پیشگویی شکست رومیان از ایرانیان و در آینده نزدیک شکست ایرانیان از رومیان بوده است. کلمه روم در آغاز این سوره بعد از حروف مقطعه به کار رفته است مراد از «روم» در واقع روم شرقی یا امپراطوری بیزانس است که برشام و فلسطین تسلّط داشته در بعضی از قبایل جزیرهالعرب هم نفوذ و قدرتی به هم رسانیده بود. سوره روم از وعده نصرت الهی و سیر آفاقی و انفسی سخن میگوید و به تبیین بخشی از قوانین تشریعی و تکوینی مانند مسأله ازدواج، مودت و رحمت فطری میان انسانها، دستگیری از نیازمندان و نهی از رباخواری پرداخته است. از آیات مشهور این سوره آیه فطرت است که به سرشت الهی و نوع آفرینش انسانها پرداخته و گرایش انسان به خدا و دین را فطری و برخاسته از درون آن میداند. در ثواب الاعمال به نقل از امام صادق(ع) آمده ثواب قرائت سوره روم و عنکبوت در شب ۲۳ رمضان، بهشت است و در ادامه امام فرمود: مطمئن هستم که این دو سوره نزد خداوند جایگاهی بزرگ دارند.
به این مطلب رای دهید.
00
لینک کوتاه شده