سوره مائده
سوره مائده پنجمین سوره و از سورههای مدنی قرآن است که در جزء ۶ و ۷ قرآن جای دارد ۱۲۰ و دارای آیه است. مائده به معنای سفره غذا یا خود غذاست. این سوره به سبب آنکه از مائده آسمانی و نزول آن به درخواست حواریون حضرت عیسی(ع) سخن گفته، مائده نام گرفته است. نامهای دیگر این سوره عقود به معنای پیمانها و قراردادها و مُنقِذه به معنای رهاننده و نجاتدهنده است. این سوره به لحاظ حجمی جزو سورههای سَبعُ طِوال و یکی از سورههای بزرگ قرآن است. در سوره مائده احکام بسیاری بیان شده از جمله درباره: مسئلهٔ ولایت در اسلام، تثلیث در مسیحیت، قیامت و معاد، وفای به عهد، عدالت اجتماعی، عدالت شاهد، حرمت کشتن انسانها، احکام غذاهای حلال، احکام وضو و تیمم. از آیات مشهور این سوره آیه اکمال و آیه تبلیغ است که بنابر نظر شیعه، به واقعه غدیر و اعلام جانشینی امام علی(ع) مربوط اند و آیه ولایت که بنابر نظر شیعه و سنی در شأن امام علی(ع) نازل شده است. از وقایع تاریخی که در این سوره درباره آنها سخن گفته شده، سرگذشت بنیاسرائیل، داستان هابیل و قابیل، رسالت حضرت عیسی و معجزات اوست. در فضیلت این سوره نقل شده هنگام نزول سوره مائده بر پیامبر، هفتاد هزار فرشته آن را همراهی میکردند.
به این مطلب رای دهید.
00
لینک کوتاه شده