سوره کهف
سوره کَهْفْ هجدهمین سوره و از سورههای مکی قرآن که در جزء پانزدهم و شانزدهم قرآن جای گرفته است و ۱۱۰ آیه دارد. کهف به معنای غار است و دلیل نامگذاری این سوره به کهف وجود داستان اصحاب کهف در آن آمده است. نام دیگر این سوره حائله است؛ زیرا سوره کهف، حائل و مانعی بین آتش جهنم و قاریان و عاملان به آن خوانده شده است. سوره این سوره به لحاظ حجمی از سورههای مئون و متوسط است و در حدود نیم جزء قرآن را شامل میشود. اعتقاد به حق و انجام عمل صالح از توصیههای این سوره به مردم است. داستان اصحاب کهف، داستان موسی و بندهای از بندگان خدا (خضر)، حکایت ذوالقرنین و داستان باغستان دو نفر، از مهمترین حکایاتی است که در این سوره بیان شده است. گفته شده سوره کهف هنگامی نازل شد که عدهای از قریش قصد آموختن مسائلی از یهودیان برای آزمودن پیامبر(ص) را داشتند. این مسائل، پرسش از سه داستان گفتهشده و زمان برپایی قیامت بود. از آیات مشهور سوره کهف، آیه ۵۰ است که داستان سجده ملائکه بر آدم و سرپیچی ابلیس را بیان میکند. درباره فضیلت تلاوت سوره کهف، روایات بسیاری وجود دارد از جمله از پیامبر(ص) نقل شده است که هنگام نزول سوره کهف، هفتاد هزار فرشته آن را بدرقه کردند و عظمت این سوره آسمان و زمین را پر کرد. هر کس این سوره را در روز جمعه بخواند، خداوند گناهان او تا جمعه دیگر را میآمرزد و به او نوری میبخشد که به آسمان میتابد و از فتنه دَجّال محفوظش میدارد.
به این مطلب رای دهید.
00
لینک کوتاه شده